Solidariteit tijdens de oorlog
Tekst geschreven door: Christian Nekkebroeck
Korte geschiedenis van de bijdrage van de Rodenaren bij de slag van Waterloo.
De Rodense velden tussen Rode en Waterloo - Bron: Geopunt Vlaanderen
Op 17 en 18 juni 1815 trokken enkele moedige Rodenaren, die afgesproken hadden ter hoogte van het Hof ten Hout, richting Waterloo, om een handje toe te steken aan de Britten en Hollanders bij de slag van Waterloo… in de verte hoorde je al de kanonschoten en zag je de rookpluimen. Via de Ezelsweg en Sint-Gertrudis weg geraakten ze niet moeiteloos tot in Waterloo; het had immers intens geregend de dagen voordien. Ter hoogte van de Herberg de Bodenghien (nu museum) waar Wellington zijn Hoofdkwartier had opgesteld kwamen ze uit het bos. De steenweg naar Waterloo was toen niet meer dan een aardeweg met wat kasseien in het Zoniënwoud.
De Waterloosesteenweg rond 1900 leek min of meer op wat ze in 1815 was
"Na de slag van Waterloo" - Bron: A pictorial history of the world's great nations: from the earliest dates to the present time" vol.2 page 685 by Charlotte M. Yonge (Selmar Hess, New York, 1882)
Het gemeentebestuur van Rode had karren vol broden, vlees, en andere mondvoorraad geleverd aan de geallieerden. Er werd ook overvloedig bier, brandewijn en jenever voorzien. Dat laatste, hadden de soldaten nodig om zich te laten afslachten. Wat de Rodenaren niet hadden verwacht was dat hun paarden geconfisqueerd werden door de Britten.
Het was een vreselijke slag; om duizenden soldaten en 10000 paarden lieten het leven tussen de rogge en haverhalmen. Ook Marengo, het grijs-witte paard van Napoleon raakte gekwetst en werd achtergelaten. Het paard werd buitgemaakt door een Brits officier. Marengo overleefde haar baasje Napoleon, stierf in 1831 op… 38 jarige leeftijd!
Naar verluid was de slag van Waterloo de laatste slag met toeschouwers. De burgerij van Brussel en omstreken kwamen op veilige afstand kijken naar het spektakel.
De dagen na de Slag werd het zeer warm, de gesneuvelden en de paarden moesten dringend begraven worden om ziektes te vermijden. In Rode en omstreken stond er ongetwijfeld paardenvlees op het Menu. Er waren blijkbaar ook verschrikkelijke plunderingen op het slagveld.
Na de slag van Waterloo door John Heaviside Clark
De Rodenaren werden nooit vergoed voor hun inbreng, voorraad en prestaties van onder meer de smidsen voor het beslagen van paarden en het onderhoud van paardentuigen.
Verschillende Rodenaren zijn gesneuveld tijdens de moorddadige oorlogen van Napoleon. Onder meer een J-B Oscé tijdens de slag van Almereida (Portugal) in 1811, Frans Duson overleed in Montpellier (Frankrijk) in 1807, André Hellinckx in 1810, na de slag van Leipzig (Duitsland) door een geweerschot… Dat was niet het geval bij Jan Baptist Wets. Hij vocht als soldaat van Napoleon in Rusland waar hij het verschrikkelijke debacle (van Napoleon) meemaakte. Hij had zich als held kunnen onderscheiden en kreeg het begeerde “Ijzeren Kruis”. Na zijn terugkeer heeft hij nog jarenlang kunnen genieten van een dik pensioen.
Wie zich nog in deze materie verder wil verdiepen, zie hier het prachtig werk van Marc Hindrijckx over de soldaten uit Sint-Genesius-Rode in het leger van Napoleon Bonaparte.
© 2020 - 2023 - Deze website is een burgerinitiatief dat door de gemeente Sint-Genesius-Rode ondersteund is.
