Rodenaars gaan op reis

Na de WO I, begin jaren 1920, begon de heropleving van de economie. De mensen verdienden terug wat meer centjes en de ingevoerde 48 uren werkweek liet toe om eens een dagreisje te maken. De kust en de Ardennen waren de favoriete plekjes. Buitenland was toen nog enkel voor de rijkere klasse. Niet iedereen beschikte over een voertuig; de verplaatsingen gebeurden meestal met een autocar. De eerste autocars waren achtergelaten vrachtwagens van de Amerikanen en Britten na WO I waarop een houten of metalen structuur werd gebouwd, uitgerust met houten banken. Een decennia later, door het grote succes van het toerisme, had België al enkele eigen bus- constructeurs. Deze autocars waren al veel comfortabeler om buitenlandse reizen te organiseren voor het grote publiek. Na WO II waren populaire bestemmingen, naast de kust en Ardennen, de boorden van de Rijn, Parijs, het Zwarte woud, de Vogezen, maar vooral de bedevaartsoorden zoals Scherpenheuvel, Diegem, en… Lourdes. Deze verre reis werd dan meestal georganiseerd samen met een nabijgelegen dorp om aan een rendabel aantal deelnemers te komen. Voor wat reclame op de preekstoel ging de dorpspastoor meestal (gratis) mee om zijn parochianen op het rechte pad te houden. Ook Rode en Alsemberg organiseerden reizen naar Lourdes. In verschillende Vlaamse gemeenten was er een “Vriendenkring van Lourdes”. Ieder jaar was er een tombola trekking, de winnaar mocht gratis mee naar Lourdes.

Eind jaren 60 werden de vliegtuig reizen zeer populair, eerst naar Spanje en later naar de exotische bestemmingen. VTB-VAB en Liebert waren de eerste  reisagentschappen in Rode.