Santé!
Tekst geschreven door: Christian Nekkebroeck
Overzicht van de cafés in Rode.
Een speciale dank aan Madeleine Bauwens, Stef Bekkers, Marc Deneyer, Pierre Depessemier, Anne Deras, Marc Hindrijckx, Jean-Pierre Lanckriet, Fernande en Robert Nekkebroeck, Jean-Pierre Stoffels, François Swaelens, Marc Van Bellingen, Eddy Vannerom, Linda Vercruysse, Ilona Weemaels, zonder hun weetjes was het onmogelijk om deze uitgebreide lijst samen te stellen.
Interieur café bij Pie - foto: Pierre Depessemier
De Brabanders waren blijkbaar stevige drinkers. Rekening houdend met het aantal streekbrouwers en cafés is dat geen verrassing. Op ’t eind van de week kregen de mannen hun loon waarmee ze eerst naar ’t café trokken. Vrouw en kinderen zaten thuis te wachten op het resterende geld om eten te kopen, en als vrouw protesteerde kreeg ze nog een “pakske” slaag. Taferelen die constant voorkwamen. Men mag gerust aannemen dat door de eeuwen heen alcoholisme schrikwekkende afmetingen aannam. De Rijkswacht moest frequent optreden. Er werden maatregelen getroffen, toelating om een café uit te baten, sluitingsuren en ook sluiting tijdens de Heilige Mis. Deze maatregelen bleven meestal zonder gevolg, caféhouders en brouwers waren doorgaans Gemeenteraadsleden / Schepenen/ Burgemeesters die “hun” handel beschermden.
Voor 1914 moest de doorsnee arbeider twee maand per jaar werken om zijn drankverbruik te betalen. Alcoholisme ging ook meestal gepaard met geweld en vechtpartijen.
Dit was ook nog het geval in de jaren ’60, voor de glazenmakers was het nogal druk na het weekend om de verschillende ruiten te vervangen in de cafés waar een stevige vechtpartij plaatsvond.
Bron: erfgoedbank Land van Rode, Collectie werkgroep Moortsele
François, zoon van Ernest Swaelens, aannemer van een schilder- en glasbedrijf, vertelde dat hij in het café op de Koninklijke Plaats (Bij Stamatoula), regelmatig het glas van de inkomdeur moest vervangen, resultaat van de uitbundigheid van de caféklanten, allemaal jonge mensen, die nog iets te vieren hadden na het thuisbrengen van hun lief.
Tot het begin van de 20steeeuw werden de cafés vaak geassocieerd met herbergen.
Tot de alleroudste gekende herbergen in Rode behoren “Het Hert” (1460), “In het Bourgons Cruys” (1769), allebei aan de kerk. “In het Bourgons Cruys” (waar de CM kantoren waren gevestigd) had je zicht op het kerkhof, toen nog gelegen rond de kerk. “In het Tapgaatje” (1652), leuke naam, was gevestigd in het Tapgaatstraatje (inmiddels verdwenen) dat liep van de Rollebaan naar de school Wauterbos. Op de hoek van de Nieuwstraat en Terheydestraat, aan ’t Klein Luik, toen een belangrijk kruispunt in Rode was er de herberg “Het Schildeken”(1532). In Tenbroek was er “De Belle” (1745), in Zevenborre herberg “Den Culot” (1783). Op de Walsche weg (nu Stwg naar Waterloo) was er In 1570 de “Herberg van Waterloe”. Waterloo was toen een gehucht van Rode. Van al deze herbergen bestaan er waarschijnlijk geen afbeeldingen.
Op de Walsche weg was er de Grote en Kleine Hut, toen nog in het Zoniënwoud. Het waren beruchte herbergen waar de Rovers samenkwamen om hun overvallen te plannen. Het Zoniënwoud was een schuiloord voor misdadigers, de Walsche weg was uiterst onveilig. In 1703 werd op bevel van de overheid de Kleine Hut afgebroken door haar aanhoudende slechte reputatie.
Het Bierglas werd ingevoerd begin van de 19de eeuw, vanaf dan werd de Bierpot stilaan afgevoerd, hij wordt enkel nog gebruikt tijdens de Oktoberfeesten en speciale evenementen. De Bierpot heeft het eeuwenlang uitgehouden en bestond in verschillende uitvoeringen, meestal in aardewerk, geglazuurd of keramisch, ook versierd, met tinnen dekseltje en gepersonaliseerd, met de naam van de caféklant, er bestonden ook uitvoeringen in hout…De inhoud varieerde naargelang de streek, in Brussel was de inhoud 32 oncen (= 94,40 cl) en in de periferie was voor dezelfde prijs de inhoud 37 oncen (= 109,25 cl). Voor de dronkaards was de keuze rap gemaakt…
Pen tekening van de Grote Hut op basis van een kaart uit 1723, de Grote Hut was zeer waarschijnlijk een houten structuur met stro en klei, pas na de 19deeeuw werden de woningen in onze streek gebouwd in steen.
Tekening: Christian Nekkebroeck
Rond 1960 waren er nog 77 cafés in Rode, nu (2023) nog eentje: Ons Parochiehuis. De rodenaars zijn op heden verplicht om naar de omliggende gemeenten uit te wijken om een pintje te drinken. Spijtig, want het is een menselijke en sociale behoefte om een babbel te maken bij pot en pint.
Op de Lindestraat, Terheydestraat, Termeulen en Nieuwstraat, het kruispunt van ’t Klein Luik, in het gehucht de Hoek, de Rodestraat, het Dorps en Stationsplein waren de meeste cafés te vinden.
Foto 1953: Alexandre Biot
Foto 1956: Alexandre Biot
Op de hoek van de Steenweg naar Waterloo en de Schoon Horizonlaan, rechtover de Brassinelaan stond het café "bij Gaby". Deze café was beroemd om zijn bier "AERTS" op flessen van 75 cl. met kurkstopsel en moeilijk uit te schinken zoals het Geuze bier. Daarvoor stond een (krachtige) kurkentrekker op de toog. De houthakkers, de boswachters en het personeel van het golfterrein gingen daar hun pintje drinken. Het was een echte volkscafé.
Op dezelfde locatie stond voor WOII de zagerij van de Belle Alliance, met daarnaast 't café van Romain Straete, neef van gewezen Burgemeester Georges Straete. De foto moet gemaakt zijn in de jaren ’20-‘30, er hangt een reclamebord van Charlot bier van Degreef, dat werd gebrouwen in die tijd.
Foto: Alexandre Biot
Studenten van Agro Gembloux
Foto (1931): Alexandre Biot
Foto (1929): Alexandre Biot
Foto: gemeentelijke collectie
La Belle Alliance was een groot complex met grote tuin en terras, was gelegen op de Stwg. naar Waterloo, op de Grote Hut. De (meestal Britse) toeristen die de Leeuw van Waterloo en de slagvelden gingen bezoeken deden de verplaatsing vanuit Brussel met een postkoets. Aan de Belle Alliance en bij buurman Aux Mille Moutons was er een “plaspauze” voorzien voor de dames. Iets verder op was er de Herberg eigendom van de Brouwersfamilie Wets.
Foto: gemeentelijke collectie
Foto: gemeentelijke collectie
Op het voorplan een café (ons onbekend), centraal de witte woning, ’t café van het echtpaar Michiels, iets hogerop (het groot gebouw)de Estaminet van Wets-Kesch, werd tussendoor nog houtzagerij Wets. In de verte zie je het Zoniënwoud.
Foto: Dominique Olivier
Iets hogerop was de Estaminet van Wets-Kesch. Het gebouw werd herschapen in woningen, waarvan eentje in een Dokters cabinet van een bekende “prostaat” Dokter.
Op de Zoniënwoudlaan 331 waar nu de Proxy staat was ’t volkscafé van de Middenhut (Café Central), bij Jeannette Michiels. ’t Café was al een tijdje gesloten, Jeannette was slecht te been, maar de goede klanten wisten dat je achteraan kon binnengaan om nog een pintje te drinken. Je mocht je zelf bedienen en het geld op de toog leggen.
Foto: Elisabeth Wets
Foto: Elisabeth Wets
Foto: collectie Dominique Olivier
Foto: gemeentelijke collectie
Chez Alfred was een restaurant – taverne, een groot complex met grote terras en speeltuin aan de laatste halte van de Tram R voor de terminus aan het Station. Hun cliënteel bestond voornamelijk uit Brusselaars die naar “la campagne” (en ook Zevenbronnen) gingen in het weekend. Is nu een woning op de hoek van de Zoniënwoudlaan en de Toeristenlaan.
Foto: collectie Dominique Olivier
Aan de terminus van de Tram R was er café... Terminus. In dit Café kon je ook tramtickets kopen. De uitbater deed dat gratis, zo bleven de klanten ook een pint drinken.
Foto: collectie Dominique Olivier
Foto: collectie Roland Swalens
Het café A la Ville de Bruxelles lag aan het begin van de Stationsstraat op de hoek met de Rittwegerstraat. A la ville Bruxelles werd later “In den Bruxellois”. Publiciteit moet in die tijd ook al opgebracht hebben, zichtbaar vanop de trein de grote reclamepanelen.Uitbater was J. Truyens, naam die we nog terugvinden als uitbater van Café La Petite Espinette aan de Steenweg naar Waterloo (nu Roche-Bobois, Ukkel).
Het café "Au Lion Belge" lag ook in de Stationsstraat. Uitbater was “Molleke” en was ook taxichauffeur. De Lion Belge was goed gelegen voor de mensen die van de trein stapten en een taxi moesten nemen.
Foto: collectie Dominique Olivier
Foto: collectie Dominique Olivier
Op het Stationsplein waren er ook twee cafés : “Bij Bekaert”, twee gezusters hielden deze zaak open, met de kermis was er dansgelegenheid in het zaaltje achteraan. De pendelaars zagen een van deze twee dames regelmatig haar was doen in de nabijgelegen Molenbeek. De Estaminet Debecker rechts op de eerste foto werd voor WOII overgenomen door Jeanne Van Volsom, jonge weduwe en schoonzuster van de populaire wielrenner Pie Snel (Degelas).
Haar oudste zoon Jan Degelas, werd Financieel Directeur in Novarode en Gemeenteraadslid.
Foto: collectie Dominique Olivier
In de bocht van de Stationsstraat was er het Café de la Station, oorspronkelijk uitgebaat door Gustave Deneyer. Het was ook een restaurant met een eetzaaltje met achteraan een feestzaal. Later werd dit een herberg: “Colombophile” bij Cammaert, met achteraan zijn meubelzaak.
Foto: collectie Pierre Rolin
Foto: collectie Dominique Olivier
Op de hoek Beekstraat en Stationsstraat was er een Estaminet, ook zichtbaar op de foto rechts. Rechtover de Estaminet was er de Café de la Montagne. De uitbaters waren het echtpaar Meysse-Barry, de zaakvoerder was ook smid en verkocht materiaal voor de landbouwers. Je ziet op de foto nog landbouw toestellen staan voor de grote poort.
Een café kreeg dikwijls de bijnaam van de uitbater, dit was ook het geval bij Pie : café bij Pie Concierge
Pie was jarenlang concierge van de papierfabriek. In 1921 kocht hij een huis, werd een café met daarnaast een kruidenierswinkel. De meeste van zijn klanten waren werkzaam in de nabijgelegen glasblazerij.
Oorspronkelijk was het café “Metropole” van Pie Concierge (Stationsstraat), overgenomen door de Familie Depessemier. De naam werd gewijzigd tot “De Ster”. Na de stopzetting van hun activiteit verhuurde de familie Depessemier het café aan Susse & José Geboes (jaren ’70-80). Susse, was installateur centrale verwarming, had twee dochters, er kwam dus wel wat jong volk over de vloer, waaronder de populaire facteur Roland Verheven, die er niet alleen de briefwisseling overhandigde, maar ook met de dochter Christine trouwde.
Foto: Pierre Depessemier
Foto: Pierre Depessemier
Foto: Pierre Depessemier
Café Geboes
Foto: Eddy Vannerom
Gazet van Halle 12/07/1936 - krantencollectie.be
“In de Dragonder”, uitbater was Jan de Becker (1762) die bij de Dragonders had gediend (Frans Garnizoen). De herberg gaf haar naam aan de wijk en de straat.
Foto: gemeentelijke collectie
Foto: Jef Vankeerberghen
Oorspronkelijk was de naam van ’t café Balle d’Or “A la Pomme d’Or” met een weduwe (Accacia) als bazin. De spelers en supporters van de handbal waren goede klanten van ’t café, dat werd omgedoopt in 1954 tot “Balle d’Or”. In de jaren ’70 was Willy Azare de uitbater en ’t café werd de uitvalbasis van de wielertoeristen WTC de Hoek tot begin jaren’90. Het café werd een restaurant “Oprode” en de wielertoeristen waren niet meer welkom en verhuisden naar "Het Binnenhof". Is nu een Pizzeria.
Rechts op de eerste foto, ter hoogte van de elektriciteitspaal, nu de woning van Kinesist Stoffels, was het café van Tioree. Naast deze woning zou later het klein winkeltje komen van schoenmaker Georges.
Foto: gemeentelijke collectie
Café Mareke van Jas, aan de Nieuwstraat, lag tussen de Gevaertweg en de Begoniastraat en de Wauterbosstraat gaf uit in ’t café!
Café “In de Grote Pot” bij Nicole Cassis, op de hoek van de Termeulenstraat en het smalle gedeelte van de Gevaertweg, is nog zichtbaar rechts op de foto, stond op een talud. Er was ook een duivenlokaal.
Tussenin (zie tweede foto) stond Café Leliendael van Tiske en Mareke van Jas, lag tussen de Gevaertweg en de Begoniastraat. Kapper Florent had daar ook zijn salon(netje). Is op heden een “brocante” winkel. De toneelgroep “Symphonie” hield er haar repetities en deed er ook optredens, o.a. "Het Witte Paard" in 1957, in de zaal achteraan. Er was ook boogschieting en de fanfare hield er ook repetities.
Foto rond 1930: Marc Van Bellingen (zittend met snor) omringd door echtgenote en kinderen
Foto uit 1930: het huwelijk van Maria Van Bellingen met Jan Boon.
“de Kapper” (Van Bellingen) was stukadoor, café baas, kapper en kruidenier.
Het café beschikte (buiten) over een soort kegelspel terrein, later kwam er boogschieten bij (liggende wip) en was ook een duivenlokaal. De bijnaam de kapper kwam niet van het haarkappen, maar omdat hij heel goed kon “kappen” bij het kegelspel! De kapper overleed in 1937. Zijn zoon Pit (geboren in 1918) nam de zaak over van zijn vader.
Foto: Eddy Vannerom
Foto (2010): https://beeldbank.onroerenderfgoed.be
Aan de andere hoek van de Termeulenstraat was er de Auberge bij Lamerik. Hier vergaderde Eugeen de Meùrs, zaakvoerder van de papierfabriek, als Voorzitter met de bestuurders van de Fanfare “Wel doen en laten zeggen”.
Herberg van Charles en Mia opgevolgd door “Roone Tien”, op de hoek van de Termeulen en Stationsstraat. Vanaf deze hoek tot de tramhalte waren er 14 cafés!
Foto: gemeentelijke collectie
Na WOII was er op de Terheydestraat (nummer 117) ’t café van Jan Engels (bijnaam de Krol), populaire beroepswielrenner. Er werd een wielerclub opgericht o.l.v. Benoit Willekens, gewezen chauffeur van Karel van Wijnendaele. De wielerclub noemde “Rode erop en erover” en organiseerde verschillende profkoersen.
de Krol, omringd door zijn supporters voor de ingang van ’t café
Voorstelling van de eerste grote Nijverheidsprijs, vlnr, Benoit Willekens, Pierre Baillieu, Pierre Heymans, bierhandelaar Bob Decorte, Jan Engels, journaliste van de sportredactie van het Nieuwsblad, Jean Wielemans (bijnaam Scharre) beenhouwer, wonende rechtover ’t café.
Foto van 21/7/1950 uit Het Nieuwsblad.
Foto: Mimi Degelas - Vanopbberghen
Café Jaskesclub op de Terheydestraat.
Zie rubriek Jaskesclub.
Foto: Eddy Vannerom
Het café des Sports bij den Domswas gelegen op ’t Klein Luik aan het begin van de Gehuchtstraat, eigenaar was het echtpaar Swalens-Heymans en hadden als buurman de Wasserij Vandenplas (vader van dokter Vandenplas). De dochter van Doms huwde met Pierre Belen (zie rubriek bekende Rodenaren)
Foto: collectie Eddy Vannerom
Op den dries, aan het begin van de Terheydestraat was er ‘t café du sport Colombophile van Louckx- Daneel, eveneens eigenaars van de cinema Roxy. Met Rode kermis was er bal met orgel (zie rubriek cinema's Roxy en Trianon).
Foto: gemeentelijke collectie
Aan het begin van de Terheydestraat was ’t Café van Jules en Fanny Louckx, ze verkochten ook ijsjes aan hun voordeur (de frigo is nog zichtbaar op foto) . Hun zoon Jefke speelde accordeon voor de klanten (zie rubriek muziek voor de jaren ’60)
Het café Stamatoula was gelegen op het Koningsplein in de gebouwen van Brouwerij Degreef. Stamatoula (van Griekse origine) was gehuwd met Jean Ballon, jarenlang medewerker bij het Rode Kruis van Rode. Ze hadden twee knappe dochters, daarmee was ’t café nogal populair! Zaterdagavond werd er ook gedanst op de Popcorn muziek. ’t Café had een prachtige Juke Box.
Foto: Jacques Devillé
Foto: gemeentelijke collectie
Op het Koningsplein had Maria Berghmans (bijnaam Mariaken Torre) haar café. Mariake was weduwe en hertrouwde met Hendrik Bauwens (bijnaam Pijpke), ook een weduwnaar met zes kinderen, waaronder vier meisjes. Pijpke was metaalbewerker/ plaatslager in de loods naast ‘t café waar nu de parking is. Het gebouw was eigendom van Jean Swaelens beter gekend als houtzagerij “Strop”. Strop woonde achteraan in een villa, nu ter hoogte van de appartementen van de Paddenstraat. In een café met zoveel meisjes kwam er vanzelfsprekend veel jeugd (versta jongens) over de vloer. Het café was dus ook zeer populair op den Dries. ’t Café is nu een woning van schrijnwerker Paul Leonard.
Foto: Jacques Devillé
Helomaal links 't café van Mariaken Torre.
Foto: gemeentelijke collectie
Het winkeltje van Machiels (verfwinkel) vooral bekend als speelgoedwinkel. Daarnaast de Sigaren/Sigaretten en rookgerief winkel van Desmet (met reclame Armada). De viswinkel van Louis Deryck (wit gebouw rechts) was er toen nog niet.
Foto: gemeentelijke collectie
Titte Keu (Jan-Baptist Mosselmans), gewezen wielrenner bij de “onafhankelijken”, en gedreven socialist was de cafébaas. Hij had één zoon Jean die later Schepen en Gemeenteraadslid werd van onze Gemeente. Zijn dochter Sabine huwde met bokser “Eduardo” Boucquiaux. Titte liet een boksring bouwen in de zaal naast ’t café voor de trainingen van zijn schoonzoon. Deze zaal werd ook gebruikt voor toneelopvoeringen van en voor de socialisten, als danszaal en als Duivenlokaal. De jeugd die dan voorbij de boksring wandelde zag frequent ingedroogde bloedvlekken liggen van de voorbije boksmatch, soms aangrijpend voor jonge ogen…
Geen twijfel, het café du Lion Rouge en het Vischhuis bij Kees waren de cafés van de lokale socialistische partij, die er ook gesticht werd (+/- 1900). De Lion Rouge werd tijdens WO I afgebroken om plaats te maken voor de Bouwerij Rodea. Pastoor Daens, zou als Christen-Democraat na een uiteenzetting in de Lindestraat een pintje gaan drinken zijn bij de “sossen”. Het lokaal van de socialisten verhuisde later naar het Volkshuis op de Lindestraat.
Café Het Volkshuis, beter bekend als bij Titte Keu.
Foto: Eddy Vannerom
Foto: Roland Swalens
Het café van Boon was gelegen op de Lindestraat, 53. Op de foto staat het echtpaar Boon-Mosselmans de oorspronkelijke eigenaars. ’t Café werd later overgenomen door hun zoon Désiré (uitspreken Dizerijke). Het was ook een duivenlokaal.
Keukenbouwer Grassin, kocht de woning die werd omgebouwd tot een keukenwinkel "Kitchen center". Na de stopzetting van hun activiteit op de Lindestraat werd het een kapsalon "Salon Eddy" (Eddy Vannerom). Op heden is het een woning. Buurhuis Beenhouwerij Walschot is inmiddels ook verdwenen.
Foto: Eddy Vannerom
Foto: gemeentelijke collectie
Foto: François Swaelens
Café “L’Avenir” op de Lindestraat 83, waar Christophe Bikes gevestigd was.
(vlnr: Ernest “Nezze” Swaelens, werd later Voorzitter van de Motorclub (zie rubriek AMCR) naast hem zijn moeder Mieke Danneel, daarnaast zijn vader François en zijn tante Bertha Swaelens. De jongen rechts is ons niet bekend (1937-38).
Foto: collectie Jacques Devillé
Foto (2010): https://beeldbank.onroerenderfgoed.be/
In de bocht op de Lindestraat rechtover het Kapelleke was er ook een café (naam onbekend). Volgens de “Pacha” reclame aan de voordeur kon je er zeker een koffie drinken. De woning werd gerenoveerd in de jaren ’20, met een bovenverdieping en de gevels werden bezet met groene Cimorné, bovenaan de hoofddeur was er een Zonnebloem motief, eveneens uitgewerkt in Cimorné. Het werd later nog een groentewinkel en de bloemenwinkel van Hilde Mosselmans. Op de oudste foto was van de aanpalende schrijnwerkerij Duson nog geen sprake.
Foto: collectie Eddy Vannerom
‘t Café “Neke van de Suisse” was gelegen aan het Kapelleke op de Lindestraat net voor de afdaling naar de Kwadeplas. De woning is inmiddels verdwenen om plaats te maken voor een grote parking. Neke opende een (nieuw gebouwd) café op de Lindestraat, dat later werd overgenomen door haar dochter die er een Italiaans Restaurant uitbaatte. Neke haar vader was Suisse (ordebewaker) in de Kerk van Rode, vandaar de toenaam.
Foto: Christian Nekkebroeck
In vergelijking met veel andere Cafés is Ons Parochiehuis niet zo oud. Het eerste gedeelte (met de hoofdingang) werd gebouwd rond 1912. Een van de eerste cafébazen was Hajnke Ceuppens (Hendrik Coppens), die vertrok rond 1918 om pachter te worden van de hoeve Kwadeplas. ’t Café werd later uitgebreid met een bijgebouw (met plat dak) en noemde toen nog Het Gildenhuis. De gebouwen, waaronder de aanpalende feestzaal zijn ondertussen al meer dan 100 jaar oud en zijn nog altijd eigendom van de Parochie H. Genesius. ’t Café wordt verhuurd, nu al 22 jaar, aan het echtpaar Linda en Marc Hanssens-Vercruysse. Hun inzet werd terecht bekroond met een benoeming tot “Het beste café van Rode”.
Een pint wordt er geserveerd comme il faut…
Foto: collectie Dominique Olivier
"Het Brouwershuis" bij Michel Wauters (vroeger Van Aerden)had boven een grote zaal waar de fanfare “Wel doen en laten zeggen” hun repetities hadden. De toneelgroep zoals Les Arlequins van de Familie Carpentier deden er ook optredens (Michel speelde graag toneel). Met Rode kermis was er altijd bal met o.m. het orkesten Ray Franky, The Noisemakers, The Sundowns.
De man met de boog, schietensklaar, is Jules Denayer, schoonvader van Pierre Depessemier, gewezen uitgever in de Stationsstraat.
Henri Deras, met wit hemd, klaar om te boogschieten, waarschijnlijk een “liggende wip” wedstrijd in het straatje naast het Gemeentehuis.
Catherine met haar dochter Florentine
In de Dorpstraat 51 was er Café de Wachtzaal (nu een Turkse snackbar) naast de Molenbeek en rechtover het Gemeentehuis. De uitbaters waren rond de jaren ’50 het echtpaar Henri Deras (1909-1962) en Catherine Louckx (1907-1985). Henri was ook dagbladhandelaar. Iedereen kende Henri als “Ainken Iemer” .
Foto: gemeentelijke collectie
’t café van Contignac stond rechtover de ingang van de kerk en er werd bier getapt van de Brouwerij Degreef (Rodea). Cafébaas Contignac was ook buschauffeur (zie rubriek Rodenaars gaan op reis). Op deze plaats staat nu de KBC bank
Café 't Binnenhof was oorspronkelijk Café du Centre bij Adeline. De naam van ’t café (en van de uitbater) veranderde nog enkele keren alvorens het echtpaar Henri en Lisette Weemaels-Decock eigenaar werden in 1984. Het paneel aan de ingang met Le Muscadet werd verwijderd en vervangen door Het Binnenhof. ’t Café kreeg een grondige renovatie. Het Binnenhof behoorde met Ons Parochiehuis en ‘t Klein Luik tot de populairste cafés in Rode. Je kon er ook lekkere spaghetti of een koude schotel eten. Het Binnenhof was ook jarenlang de thuisbasis van de wielertoeristen van de Hoek en het supporters lokaal van La Rhodienne en prof wielrenner Kenny Dehaes. Op heden is het een restaurant : Mykonos.
Foto: Christian Nekkebroeck
Foto: collectie Jacques Devillé
Op het Kerkplein, op de hoek met de Kerkstraat was ‘t café bij Goreke haar echtgenoot was “Pieke Voetbal”, populaire trainer van La Rhodienne, achteraan was er ook een (dans) zaal. Later werd ‘t café nog een schoenwinkel en nu een Pizzeria.
Foto (1937): Eddy Vannerom
Klein cafeetje gelegen in de bocht van de Fonteinstraat (nr 29), dicht bij de kerk (is nu een naburige woning van bakker Nyla Rose).
Ingang van het café. Dame die rechts recht staat is uitbaatster Margeurite Vanrossum. Dame beneden links gehurkt haar dochter Georgette.
Foto: Eddy Vannerom
De grafzerken rechtover het café. De persoon rechts Gustaaf Vannerom. De echtgenoot van hun dochter Georgette.
Foto: Eddy Vannerom
Toen Margeurite Vanrossum haar moeder blind werd besloot ze voor haar te zorgen. Ze gaf haar job op als fabrieksarbeidster en opende café Renova in de Fonteinstraat twee huizen lager dan café Ons Parochiehuis. Samen met haar man Jules Swalus die in een Ukkels fabriek bleef werken, hadden ze een dochter Georgette. Het café had groot vertier en hun dochter was een bonus om heel wat mannelijke vrijgezellen te trekken. Margeurite en Jules verkochten ook grafzerken. Deze zerken stonden tentoon rechtover het café op een zanderig terrein die hedendaags de parking rechtover Ons Parochiehuis is. Half de jaren zestig sloot het café. De grafzerken bleven ze nog verder verkopen tot hun pensioen.
Toog van het café met links uitbaters Marguerite Vanrossem en Jules Swalus.
Foto: Eddy Vannerom
Interieur café met van links naar rechts postbode René Vanderlinden, hun dochter Georgette Swalus, hun kleinkind Eddy Vannerom en een klant Charel Vanmulder. Persoon met rug naar camera is onbekend.
Foto: Eddy Vannerom
In de Dorpstraat was er Café bij de Ju. Ju was ook beenhouwer waar je paardenvlees kon kopen, vandaar de bijnaam Ju. Het café was aanpalend aan de gebouwen van de Brouwerij van Algoet en de watermolen. Zijn zoon Jean-Pierre Lanckriet was wielrenner.
Anna en Clement van de Ju
Anna en Clement van de Ju
Anna en Clement van de Ju (1941)
Jean-Pierre Lanckriet
Foto: Roland Swalens
In de Dorpstraat was er de Brasserie du Moulin, (het gebouw achter het kantoor van Immo D&D). In 1546 bouwde Wolfaard Van De Cameren, koster in Rode, een papiermolen langs de Molenbeek in het centrum van ons dorp. Door de jaren heen veranderde de molen van eigenaar en er kwamen bijgebouwen. In 1883 werd het eigendom van Franz Algoet-Meerts. Vanaf 1910 werd daar het “Mühlbräu” bier gebrouwen (geïnspireerd op Duits bier, was blijkbaar naar de mode voor WOI) en geserveerd. Op de plaats van de Brasserie staan nu appartementen “Oasis”. Bij de opkuis van de vijver werden nog porseleinen bierdoppen gevonden.
Foto: Dominique Olivier
Foto: collectie Eddy Vannerom
Het café Lindeboom was eigendom van het echtpaar G. Degelas-Deneyer, ouders van de onderwijzer en later schoolhoofd van de Wauterbos, Jules Degelas. Jules zijn vader deed ook fietsherstellingen in de schuur achteraan ’t café.
Foto: gemeentelijke collectie
Foto: Dominique Olivier
Het café-Pension "Les Terrasses" lag klem tussen de Steenweg naar Eigenbrakel en de Oude Eigenbrakelsesteenweg, iets hoger dan de toonzalen van Vastiau. Is nu een woning met een dak, maar de terrassen zijn nog gedeeltelijk zichtbaar. Vanaf de terrassen had je een mooi zicht op Alsemberg.
Foto: Dominique Olivier
Hoe talrijk ze ook waren, van de wijk Tenbroek hebben wij weinig foto’s van cafés. Eentje hebben we teruggevonden, café ’t Fort, maar niet de voorgevel: achteraan ’t café was er Boogschieting, een foto uit 1966, met centraal Jules Denayer, als winnaar van een wedstrijd lage wip, omringd door de tegenstrevers en vrienden. Links op de foto staat in legerkledij Georges Berghmans, zoon van de uitbaters Maria en Miel Berghmans-Deproost. Cafébaas Miel staat achter Jules Denayer (met pet). ’t Fort was gelegen op de Kerkeveldweg, dicht bij het kerkje van Tenbroek.
Café In De Kroon (bij de Witte) in Tenbroek was het lokaal van de wielerclub Rode Sportief, van een duivenmaatschappij en ook een vergaderplaats van de VAB, waar de theoretische proeven voor het bekomen van een rijbewijs werden afgelegd.
Bij Tenbroek kermis was er altijd bal. De jongeren uit de beruchte stationswijk “Matadi” van Linkebeek kwamen er maar al te graag vechten.
De zaak werd later omgebouwd tot fietsenzaak van Paul Godeau.
Veel dancings heeft Rode niet gekend… De Roxy was een uitzondering, gelegen op de hoek van de Stwg. naar Halle en de Diepestraat (rechtover AVEVE). Oorspronkelijk een “gewoon”café, ooit Club70 bij Georges, daarna “de Rustiek” van het echtpaar Verbeeck (bijnaam was Mamy en Papy) en finaal de Roxy.
Een van de favoriete plekken van de Brusselaars voor een zondagnamiddag wandeling was Zevenbronnen. Ze kwamen er genieten van een streekbier op het overdekte terras langs de vijver, een partijtje roeien of vissen. Voor de oorlog was het een Café-Restaurant en Pension, eigendom van M. Vermander. In de loop der jaren werd het soms een café, dan een restaurant, een hotel, afhankelijk van de uitbater. Het straatje voor ’t café noemde oorspronkelijk Dietschrodeweg, een middeleeuwse benaming, Dietsch betekend Vlaams. Deze weg ter hoogte van de watermolen, diende als dam om het water van de hoofdvijver op te houden.
© 2020 - 2023 - Deze website is een burgerinitiatief dat door de gemeente Sint-Genesius-Rode ondersteund is.
